Home for the holidays

“Wat is het hier ongelofelijk koud”
“Ach joh, vorige week hadden ze het al over een Elfstedentocht”

Ik ben “home for the holidays”. Elke winter verandert Hollywood richting de kerstdagen in een spookstad. Bijna iedereen in de filmindustrie komt uit een ander deel van de VS of ver daarbuiten. Men vliegt voor de feestdagen en masse naar die plekken die als thuis worden ervaren. Het bewijst dat het moeilijk blijft om in Hollywood een echt thuisgevoel te kweken.

Tijdens de vlucht terug begint voor mij de evaluatie van het eerste deel van mijn avontuur. Ben ik opgeschoten? Heb ik concrete resultaten geboekt? Nog belangrijker: heeft het nog zin?

De eerste 25 bladzijden van mijn speelfilm heb ik ingeleverd. Naar mijn eigen, resoluut onbescheiden inschatting, behoor ik tot de top van mijn klas. Ik heb niet een keer gespijbeld…zelfs niet voor een joint achter de fietsenstalling. Ik ben verguld met de opleiding en blij dat ik een opleiding volg. Ik kan het iedereen, die zijn of haar droom wil volgen, aanraden. Een opleiding biedt zowel structuur als een klankbord van anderen met dezelfde krankzinnige droom.

Toch is het papiertje van UCLA niet het hoogste doel. Ik wil leven van schrijven. Als je mooie filmscript niet verkocht wordt en dus niet gemaakt, waar doe je het dan voor?

Meer door geluk dan wijsheid is het door mij zo gevreesde netwerken redelijk verlopen. Nee, ik heb Paul Verhoeven nog niet ontmoet, maar ik ben wel met hem op TV geweest. Ik heb met een schrijver van kabelgigant HBO geborreld en hem bereid gevonden iets van mij te lezen. Via via ontmoette ik een executive van filmstudio Dreamworks. Ook ontmoette ik een aantal getalenteerde regisseurs die mogelijkheden hebben in Hollywood. Voor hen ontwerp ik nu een low budget project. Met een Amerikaanse schrijver werk ik aan een TV pilot. En ik ben aangemeld voor het mentorprogramma van de Holland Hollywood Connection.

Toch is de les is die ik van mijn eerste periode in Hollywood moet trekken, dat ik er nog veel harder aan moet werken. Ik moet elke week iemand spreken die mijn carriere verder kan helpen. En ik moet vandaag nog iets Engelstaligs schrijven dat mijn schrijfkunst demonstreert. Iets korts, vandaag nog.

Er is dus genoeg te doen, zelfs nu ik thuis ben. Maar het lijkt nog steeds zin te hebben en ik heb er nog zin in.