Category: Other

In de VS is Hunger Games de filmhype van 2012. Eind deze maand komt het eerste van drie (wellicht vier?) delen uit. De films zijn gebaseerd op de gelijknamige serie van schrijfster Suzanne Collins. In het Nederlands heet de serie “Hongerspelen”.

Wat is Hunger Games?

Het verhaal speelt zich af in een distopische toekomst – America “Panem”. Vanuit de Capitol regeert een decadente elite over 12 provincies. Om de provincies onder de duim te houden worden elk jaar de Hunger Games gehouden. Uit elke provincie worden twee tributen, tussen 12-18 jaar per lot geselecteerd. Zij moeten in een arena tot de dood moeten vechten. Er kan maar een winnaar zijn….

Dit afschuwwekkende gevecht wordt (verplicht) gekeken door alle inwoners van Panem. In de Capitol is het een waar media-spektakel, er doen immers geen kinderen van de Capitol mee.

De lezer volgt de avonturen van hoofdpersoon Katniss Everdeen, een stoere chick die heel goed kan jagen – wat ze heeft geleerd in district 12. Als haar jonge zusje wordt gekozen als tribuut neemt zij haar plaats in en gaat samen met een districtgenoot, de jongen Peeta, richting de arena en een wisse dood. Om de zaak wat gecompliceerder te maken heeft Peeta een oogje op haar, terwijl Katniss zich net realiseert verliefd te zijn op haar jeugdvriend Gale.

Ik heb met veel plezier alle drie delen gelezen. Katniss is een sterke hoofdpersoon, een aantal van de andere karakters is ook goed uitgewerkt. Er hangt een permanente dreigende sfeer en de plot-twists voel je weliswaar aankomen maar zijn uitstekend uitgedacht. De schrijfstijl, strak en zonder al te veel wollige omschrijvingen, is buitengewoon prettig en leent zich heel goed voor een filmbewerking. Een cynicus zou misschien zelfs zeggen dat de romans in die stijl geschreven zijn om verfilming uit te nodigen…

Wat wel vervreemdend werkt, en wellicht een cultuurkloof blootlegt, is dat de boeken wel extreem geweldadig zijn maar dat de ontluikende seksualiteit van de hoofdpersonen weggemoffeld wordt. En dat terwijl de gecompliceerde love-triangle tussen Katniss, Peeta en Gale wel als een hele belangrijke pijler wordt gebruikt. Ja, er wordt wat gezoend en er zijn hints dat er ook wel iets meer gebeurt. Maar de gierende hormonen van de tieners zijn kennelijk van volstrekt ondergeschikt belang ten opzicht van scenes van stervende kinderen die hun ingewanden in de handen houden. Het zegt wel iets deprimerends over de westerse maatschappij dat het geaccepteerder lijkt te schrijven over tieners die elkaar afslachten dan met elkaar vrijen.

Het eerste deel, waarin Katniss en Peeta het in de arena opnemen tegen strijders uit de andere provincies – en tegen elkaar, heeft een sterk einde, waaruit niet als vanzelf blijkt dat een sequel de bedoeling is. Dat is zeker na de Potter serie, erg verfrissend. Het tweede deel moet dat wel even goedmaken, door wat plotelementen erin te fietsen, wat uiteraard wat kunstmatig aanvoelt. Toch is dit tweede deel voor mij het sterkste van de serie. In het slotdeel gebeuren mijns inziens teveel van de belangrijkste “events” buiten de hoofdpersoon – en dus buiten de beleving van de lezer om. Ik ben benieuwd naar hoe de filmmakers hier een mouw aan zullen passen.

Al met al, kijk ik, net als in de VS vele miljoenen met mij, naarstig uit naar deel 1 van de Hunger Games. Al vraag ik me wel af waarom wij daarop zitten te wachten: willen we een spannende speelfilm zien, of willen we eigenlijk gewoon kijken hoe mooie tieners elkaar afmaken?

Volgens de laatste roddels opent Hunger Games in Nederland twee dagen eerder dan in de VS: 21 maart.