“..the award for best original screenplay goes to….The King’s Speech by David Seidler”
Even later staat David (74) achter het katheder.
“My father always said I’d be a late bloomer”
Ik stoot mijn eigen vader aan en wijs hem op de TV. Vader knikt en mompelt nog iets over taxichauffeurs en scenarioadvies, moeder kijkt hem streng aan. Mijn ouders zijn op bezoek om mij een hart onder de riem en vele porties sushi in de maag te steken. Samen kijken we naar de Oscars, gepresenteerd door het tegelijk stonede en hysterisch presentatieduo. Een vleesgeworden antireclame voor de Amerikaanse farma industrie.
Eerder in de week, op de dag dat mijn boeventronie een artikel in de Volkskrant siert, sta ik zelf even op de rode loper in aanbouw op Hollywood Boulevard. Weet ik alvast hoe de routing is voor volgend jaar. Nou ja, 2013 dan. Ik glimlach voor de denkbeeldige paparazzi.
Er is namelijk reden tot bescheiden vreugde: mijn eerste Amerikaanse script is af. “The Hunted” is de voorlopige titel. Marketeers zullen tzt de echte titel bedenken. Die hebben er immers voor doorgeleerd.
Het moment dat je je script voor het eerst vasthoudt is voor de scenarist de echte première. 99 bladzijden in de correcte opmaak en vorm, bijeengehouden door twee koperen “brads” – splitpennen. Immers, als de vorm ook maar enigszins afwijkt leest geen hond het ding!
De euforie is van korte duur. Ik ben verder gekomen dan 90% van de mensen die een filmscript willen schrijven maar niet zover als de 1% waarvan een script verfilmd wordt. Die realisatie is nog sterker wanneer in de achterbak van de Buick een doos vol scripts ligt.
In mijn klasje is de sfeer lauw. De meeste scenario’s zijn slechts nominaal “af”. De klasgenoten hebben onder de tijdsdruk nogal warrige eindes gebreid aan hun werk. Hier worden wat mensen gearresteerd, daar gaan ze naar rehab of ontsnappen er juist uit. Bij de ander rent iemand met een gebroken enkel een heel strand af. In mijn script gaat vrijwel iedereen dood, dat noem ik pas een einde. Een sequel zal er niet komen.
Over drie weken dient ieder zijn scripts in voor de UCLA scenario wedstrijd. Winnen is een manier om door te breken in The Industry. Doorbreken is het grote doel maar eerst probeer ik het mijzelf te gunnen even trots te zijn op het feit dat ik iets tastbaars heb bereikt: het eerste script is af.