Author: Klimbie

“Maar je bent toch niet doorgebroken?”
“Nou ja, het zou wel eens wat langer kunnen gaan…”
“Luister, smoesjes verzinnen dat kan iedereen. Je ging toch een filmscript verkopen in Hollywood?”
“Ik heb geleerd dat..”
“Leren? Dat doe je maar op school.”

Al mijn vrienden en familie zijn reuze blij dat ik heelhuids terug in Nederland ben. Reggie the Buick werd verkocht aan een acteur/filmmaker; mijn meubels aan twee Israelische “adult film” producers. Dikke kans dus dat zowel auto en meubels eerder in de schijnwerpers staan dan ik zelf.

Ik heb negen maanden in Los Angeles gewoond en aan mijn doorbraak in de filmindustrie gewerkt. Tijd om de balans op te maken: ben ik geslaagd of heb ik gefaald?

In die negen maanden ben ik niet doorgebroken in Hollywood. Naar die maatstaf heb ik gefaald. Toch zit ik niet wenend achter mijn computertje in Mokum. Eerder het omgekeerde: ik ben opgewekt en trots. Lijd ik aan een waan? Dans ik op de springplank boven een gapende afgrond? Hmm, een talent voor beeldspraak, daar zou ik wat mee moeten doen.

De afgelopen periode voelt op geen enkel vlak als een mislukking. Ik heb genoten van het schrijven. Twee duimdikke filmscripts liggen op mijn bureau. Aan beide moet nog veel gewerkt worden maar ze zijn in elk geval echt van mij. Ik heb mij in de metropool Los Angeles staande gehouden, vele vrienden gemaakt en mijn “voice” gevonden als schrijver. Mijn vertrouwen dat ik daadwerkelijk een scenario voor film of televisie kan schrijven is rotsvast. Ik heb mijn droom gevolgd en de realisatie daarvan vele stappen dichterbij gebracht. Nooit zal ik hoeven denken: had ik maar… Dat alles is goud waard. Voorlopig helaas alleen metaforisch, klinkende munt moet ik nog horen. Dat is het enige dat mij zorgen baart. Ik wandel namelijk al door de super op zoek naar 35% korting artikelen en drink Euroshopper Cola.

Wat brengt de toekomst? Ik ga op banenjacht want de schoorsteen moet roken. Daarnaast zal ik bij producenten in Nederland en hopelijk daarbuiten mijn ideeën en scripts pitchen. Ik weet zeker dat binnen enkele jaren door mij geschreven werk op beeldbuis of filmdoek verschijnt. De weg naar Hollywood ligt open, al is het voor mij misschien niet in die fysieke plaats. “Hollywood” kan immers ook aan de Amstel liggen, ook dat is de magie van film.

 

“What would be your most important piece of advice on writing comedy?”
“If you’re not the kind of person who naturally makes a room laugh, don’t even try it”

Aldus Jim Hertzfeld schrijver van “Meet the Parents”. De klas wordt stil terwijl misantropen, somberaars en chagrijnen zich afvragen of ze ooit iemand aan het lachen hebben gemaakt. Heeft Jim het hier eigenlijk over “talent” in de zin van aanleg? Zo ja, wat is dat dan?

Hollywood is een trekpleister voor allerhande types met creatieve ambities. Vaak zijn ze in Sunbleach, Arizona de beste maar hoe ver brengt dat ze in de gehaktmolen van Sunset Blvd? Ik zag een amateur ukele (!) orkest dat de sterren van de hemel speelt met nummers als “Fuck You” van Ceelo. De kleinste webserie heeft productiewaarden waar de Vara zijn vingers bij aflikt. Is dat allemaal “talent”?

Malcolm Gladwell en anderen zeggen dat uitblinkers in de creatieve of sportieve wereld een ding gemeen hebben: tienduizend uur inzet. Natuurlijke aanleg zou, als het al bestaat, uiterst ondergeschikt zijn aan oefening en discipline. Het valt niet te ontkennen: iemand die tienduizend uur heeft geoefend in het het stapelen van plastic bekers doet dat beter dan iemand die slechts tweeduizend uur heeft geoefend. Maar of inzet het volledige antwoord is?

Ik sprak iemand die in twaalf jaar tijd 24 filmscenario’s heeft geschreven. Geen van alle verfilmd want ze zijn abominabel. Om mij heen volgen mensen cursus na cursus om beter te worden in wat ze ambiëren. De een heeft er profijt van, de ander boekt geen enkele vooruitgang. Daarin ligt het antwoord. Al had ik vanaf mijn 4de fanatiek gevoetbald, ik was nooit Cruyff geworden. Die conclusie verbaast niemand. Maar gaat het over de kunsten dan zou “iedereen kunnen schrijven/schilderen/muziek maken/ etc.”. Helaas is dat simpelweg niet waar. Niet iedereen kan goed opera zingen of mooie gedichten schrijven, net zo min als dat iedereen succesvol registeraccountant kan zijn – waar je dan gek genoeg ook nooit iemand over hoort. “Volg de droom, wordt accountant” folders ben ik althans nog nooit tegengekomen.

Aanleg, ofwel talent, bepaalt je plafond, hoe goed je kunt worden. Als je een droom hebt, zet je er dan volop voor in. Je zult er duizenden uren aan moet besteden voordat je goed bent. Maar wees ook eerlijk: als je er geen talent voor hebt – en daar kom je heus wel achter – wees dan realistisch in wat je ermee wil bereiken.

En nu moet ik weer aan de slag om erachter te komen waar mijn plafond ligt. Of is er in mijn huis slechts sprake van kruipruimte?